Ένας άνθρωπος που στο πρόσωπό του, η έννοια της εκκεντρικότητας παρουσιάζεται μόνο με τη θετική της πλευρά.
Ίσως το τελειότερο δείγμα Τοξότη, αφού κατάφερε να ενσαρκώσει και να ενώσει στον ανώτατο βαθμό τα δύο βασικότερα θετικά χαρακτηριστικά του ζωδίου: την έμφυτη σωματική δύναμη και ταχύτητα, με τη φιλοσοφία! Την ένωση που ο ίδιος ονόμασε Aikido.
Τα πολλά προβλήματα υγείας που είχε από την πρόωρη γέννησή του ακόμη, αλλά και η συντριπτική εμπειρία της κακοποίησης του πατέρα του από ληστές, τον έσπρωξαν στην ενασχόληση με μαχητικά αθλήματα όπως το Sumo και το Judo, αλλά και γνήσιες πολεμικές τέχνες όπως η σπαθασκία και το Ju Jutsu στο οποίο έμελλε να μεγαλουργήσει.
Προερχόμενος από εύπορη οικογένεια, γρήγορα εγκατέλειψε το επάγγελμα του λογιστή που είχε σπουδάσει, όπως επίσης αργότερα και το κατάστημα χαρτικών που είχε, χαρίζοντας όλη την επιχείρηση στο προσωπικό του.
Η αδάμαστη θέλησή του, προϊόν του Ταυ τετραγώνου μεταξύ Ήλιου – Σελήνης – Ουρανού, γρήγορα εκδήλωσε τα σημάδια της, όταν ο Morihei αποφάσισε να…ψηλώσει!
Η απόρριψή του από τον Ιαπωνικό στρατό για ενάμισυ πόντο, δυνάμωσε το πείσμα του και έτσι κατάφερε να κερδίσει γρήγορα το πολυπόθητο ύψος, με μεθόδους όπως το να βάζει βαρίδια στα πόδια και να κρέμεται ανάποδα από τα δέντρα.
Αργότερα, ευαισθητοποιημένος σε θέματα περιβάλλοντος και ηγούμενος ομάδας 84 ατόμων, επιχείρησε με επιτυχία την αποίκηση του νησιού Χοκάιντο παλεύοντας κόντρα στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, τα άγρια ζώα, το ψύχος και τις χιονοθύελλες.
Εκείνη την περίοδο, συναντά έναν άνθρωπο – θρύλο των πολεμικών τεχνών: τον Σοκάκου Τακέντα. Το δάσκαλο που θα τον μυήσει στα μυστικά των όπλων και του Ju Jutsu αφού οι γνώσεις του δεν ήταν καθόλου θεωρητικές. Το σπαθί του τρομερού αυτού πολεμιστή είχε βαφτεί πολλές φορές με αίμα!
Όμως ο δάσκαλος που θα έδινε το νόημα που τόσο πολύ κυνηγούσε στη ζωή του, ήταν ο Ονισαμπούρο Ντεγκούτσι. Αυτός ήταν ο ηγέτης μιας Σιντοϊστικής εσωτερικής σχολής, που έδειξε στον διψασμένο για εσωτερική ολοκλήρωση Morihei τον τρόπο και το δρόμο της πνευματικής αφύπνισης.
Ο Δίας στον Λέοντα του Ueshiba είχε βρει αυτό που ζητούσε: ένα ιδανικό για να αφιερωθεί σ’ αυτό. Και είχε όλη τη θέληση να το φέρει σε πέρας.
Εκτός όμως από θέληση, ο Δίας αυτός είχε και ένα ωραιότατο εξάγωνο με τον Κρόνο στους Διδύμους, ικανό να δώσει τον σοφό εκείνον άνθρωπο που θα θεμελίωνε την πρακτική φιλοσοφία του Aikido, ενώνοντας τα κομμάτια της πολύτιμης εμπειρίας του, σε μια νέα γνώση.
Με τον δάσκαλό του επιχείρησε τη δημιουργία μιας ουτοπικής κοινωνίας και ξεκίνησε ένα επικίνδυνο ταξίδι στο εσωτερικό της Μογγολίας, όπου έλαβε χώρα ένα από τα πολλά περιστατικά –μυθικό ίσως-, που περιέγραφε τις υπεράνθρωπες δυνατότητές του. Περικυκλωμένος από τον εχθρικό στρατό, κατόρθωνε να αποφεύγει τις σφαίρες, «βλέποντας» τις λάμψεις τους, δέκατα του δευτερολέπτου πριν εκπυρσοκροτήσουν τα όπλα!
Μετά από κάποια φιλική μονομαχία - επίδειξη του άοπλου Morihei με κάποιον αξιωματικό, όπου ο δεύτερος δεν κατάφερε ούτε να τον αγγίξει με το σπαθί του, βίωσε την κατάσταση του «Σατόρι» -τη φώτιση δηλαδή στην ορολογία του βουδισμού Ζεν-, όπου περπατώντας στον κήπο μιλούσε με τα φυτά και τις πέτρες και ένιωσε την ενότητα του σύμπαντος. ‘Όπως ο ίδιος περιγράφει καταπληκτικά: «…λες κι όλο το σύμπαν σείστηκε και έριξα μια ματιά μέσα στο πνεύμα του Θεού»!
