Το χαρτί «Πούτιν» είναι ο άσσος στο μανίκι της Ελλάδας?

Στο κείμενό μου για τις διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους «θεσμούς», http://matsotas.blogspot.gr/2015/06/blog-post.html, έγραψα ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να συνεχίσει να παίζει το «χαρτί Πούτιν». Υπενθύμισα δε και όχι τυχαία, την τύχη που είχαν οι Ερμπακάν, Ετσεβίτ, Γιλμάζ και Οζάλ εξαιτίας των υπογραφών για τους αγωγούς τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμη και η τωρινή πανωλεθρία του Ερντογάν στις πρόσφατες εκλογές, σχετίζεται με αυτό το θέμα. Δεν είναι η βασική αιτία, αλλά είναι μία από τις αιτίες. Αποτελεί επίσης μια βασική αιτία της πτώσης του Καραμανλή και αυτό είναι ένα γεγονός και όχι μια υφέρπουσα συνομωσιολογία.

Πολλοί εξέλαβαν τη φράση αυτή ως θετική για την υπογραφή της συμφωνίας. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά και κυρίως απλοϊκά. Λέω απλοϊκά γιατί έχω βαρεθεί να διαβάζω σε συνομωσιολογικά, εθνικιστικά ή πολιτικά sites, διθυραμβικά σχόλια για την υπογραφή της συμφωνίας και το «ζεστό» χρήμα που έρχεται. Ακόμη πιο προχωρημένα, ότι η Ελλάδα εγκαταλείπει τη δύση για να προσχωρήσει στο Ρωσικό μπλοκ και άλλα τέτοια γραφικά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η εξωτερική πολιτική μιας χώρας δεν ασκείται από τις… προφητείες του Γέροντα. Ούτε με τους ψευτοτσαμπουκάδες που θυμίζουν Έλληνα οδηγό… εν δράσει. Επίσης κάθε είδους ανάλυση, αστρολογική, πολιτική ή οικονομική, θα πρέπει να μπορεί να σταθμίσει τα υπέρ και τα κατά και να χαράζει τις αντίστοιχες στρατηγικές. Όχι να υποκινείται από το επίπεδο του θυμικού ή τις κομματικές απόψεις. Για παράδειγμα, στο δίλημμα Ευρώ ή δραχμή, δεν παίζει ρόλο μόνο η τελική επιλογή αλλά η διαφορετική στρατηγική που συνεπάγεται όποια από τις δύο επιλέξει η κυβέρνηση. Το τελικό αποτέλεσμα θα φανεί με τα χρόνια και σε αυτό θα παίξει μεγάλο ρόλο και ο παράγοντας τύχη, αφού οι διεθνείς εξελίξεις μπορεί να ευνοήσουν ή να μην ευνοήσουν μελλοντικά, οποιαδήποτε επιλογή.

Η εξωτερική πολιτική λοιπόν, διέπεται από στρατηγικό σχεδιασμό και τακτικούς ελιγμούς που διαμορφώνονται με βάση το συσχετισμό δυνάμεων και τη ροή των εξελίξεων.

Ασφαλώς υπάρχουν αυστηρές κόκκινες γραμμές σε ότι αφορά τα σύνορα και τα εθνικά συμφέροντα. Εκεί πρέπει να είμαστε αμετακίνητοι. Δεν μπορεί όμως μια χώρα που επί σειρά ετών παίζει το ρόλο του καρπαζοεισπράκτορα, να αντιπαρατεθεί εν μία νυκτί σε επίπεδο πολιτικό με μια υπερδύναμη, που το πολιτικό βάθος και ο στρατηγικός της σχεδιασμός απέχει σε οργάνωση και εμπειρία από το δικό μας τεράστια απόσταση και δεν αλλάζει καθοριστικά (όπως και των Τούρκων επίσης), ανάλογα με την κυβέρνηση, όπως συμβαίνει σε εμάς. Ασφαλώς κάποια στιγμή πρέπει να δείξουμε ότι δεν είμαστε καρπαζοεισπράκτορες. Νομίζω ότι μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση αυτή το δείχνει!

Ο μεγαλύτερος Έλληνας (και όχι μόνο) τραγουδοποιός, ο Διονύσης Σαββόπουλος έχει αποτυπώσει πολύ εύστοχα και περιεκτικά τη σχέση Ελλάδας Τουρκίας, στο «Τσακάλι», το τραγούδι που έχει γράψει για την υπόθεση Οτσαλάν: «…με τη θήκη του βιολιού στο χεράκι φλώρος μαθητής και ξωπίσω το αλητάκι, ο μαύρος πετροβολητής»!

Συνεργασία με την Ρωσία λοιπόν, θα μπορούσε να ήταν μεγάλης έκτασης εμπορικές συναλλαγές, πολλών δις Ευρώ, που θα συνιστούσαν αυτόματα στρατηγική συμμαχία, με το πλεονέκτημα ότι δεν θα μπαίνει στη μύτη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως στην περίπτωση του αγωγού, αλλά θα ήταν εξίσου ισχυρή. Η πρόσφατη αποχώρηση του ΔΝΤ σχετίζεται άμεσα με την πίεση των Αμερικανών για τη μη υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό. Ακόμη περισσότερο σχετίζονται οι διεκδικήσεις από την Αλβανία στην ΑΟΖ του Ιονίου. Όλοι οι παραπάνω διαδικτυακοί τόποι το συσχέτισαν με την πρόσφατη επίσκεψη του Ερντογάν στην Αλβανία. Αυτό είναι απλά αφελές. Είναι σαφέστατα και απροκάλυπτα δουλειά των Αμερικανών, όπως πάντα και αποτελούσε μόχλευση για το θέμα του αγωγού! Το ότι οι υπογραφές έπεσαν, δε σημαίνει ότι δεν θα συνεχιστούν οι πιέσεις.

Δεν θέλω να πάρω θέση αυτή τη στιγμή για το αν ήταν σωστή η συμφωνία με τους Ρώσους. Αυτό θα φανεί άμεσα αλλά και σε βάθος χρόνου.

Κάποιοι θα διάλεγαν την χαμηλών τόνων στρατηγική που ανέφερα παραπάνω. Κάποιοι άλλοι, την πιο επιθετική, που τελικά επιλέχθηκε και όπως δείχνουν τα πράγματα θα επεκταθεί και στο κομμάτι των εισαγωγών- εξαγωγών, στο σιδηροδρομικό δίκτυο και αλλού.

Η πίεση για εξεύρεση πόρων, που όμως όπως είναι γνωστό, δεν μπορεί βάση του προδοτικού μνημονίου να χρησιμοποιηθεί στην αποπληρωμή του χρέους, είναι επιτακτική ανάγκη που προκρίνει ως σωστή τη δεύτερη επιλογή. Σε ότι αφορά στην ταχύτητα  με την οποία έγινε η συμφωνία, μπορεί να θεωρηθεί καλός ή κακός χρονισμός. Από καθαρά αστρολογική σκοπιά όμως, έχω ξαναπεί επανειλημμένα ότι κάθε αιφνιδιασμός λειτουργεί υπέρ μας.

Ανεξάρτητα όμως του αν είναι σωστή ή όχι, τώρα είναι πια γεγονός. Αυτό σημαίνει πως πρέπει οι κινήσεις μας να διαμορφωθούν ανάλογα.

Το ότι τώρα τα πράγματα είναι πλέον πιο φανερά σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ένα πλεονέκτημα, που όμως δεν εμπόδισε και δεν θα εμποδίσει μελλοντικά τις προαναφερόμενες κινήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη θα συνεχιστούν και είναι μεγάλο θέμα αν η υπογραφή αυτή θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης στο θέμα της συμφωνίας με τους «θεσμούς». Το βασικότερο κατ’ αρχήν, είναι να μην ανακρούσει πρύμνα η κυβέρνηση με κανέναν τρόπο, γιατί πιστεύω ότι θα συνεχιστούν οι εκβιασμοί. Όταν αποφασίσεις να κάνεις κάτι, ρίξε όλες σου τις δυνάμεις σε αυτό! Αυτό δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Ας θυμηθούμε πως η Βουλγαρία ενώ αρχικά είχε συμφωνήσει με τους Ρώσους, μετά από τις Αμερικανικές πιέσεις αθέτησε τις συμφωνίες και έκανε πίσω στο θέμα του αγωγού.

Ένα δεύτερο πλεονέκτημα που πολλές φορές έχω αναφέρει, είναι η αδύναμη θέση της Τουρκίας, που σταδιακά τα επόμενα χρόνια θα γίνεται ακόμη πιο αδύναμη. Η διάσπασή της σε μικρότερα κρατίδια εθνοτήτων και οι βαθιές εσωτερικές αλλαγές, που έχω αναλύσει αστρολογικά, θα δώσει πολλά πλεονεκτήματα στην Ελλάδα αν η οποιαδήποτε κυβέρνηση έχει τη θέληση και τα αντανακλαστικά να τα εκμεταλλευτεί. Αυτό προϋποθέτει γερή και ισορροπημένη γεωπολιτικά θέση της χώρας μας, που πετυχαίνεται με στρατηγική προς όλες τις κατευθύνσεις και όχι ανοίγοντας καινούρια ή παλιά μέτωπα, παρά μόνον όταν υπάρχει άμεση και πραγματική απειλή.
Υπάρχει και η οπτική γωνία, που θεωρεί την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό ως παράγοντα σταθεροποίησης στην περιοχή. Αυτό δεν είναι καθόλου παράλογο, αφού έχουμε μια πολιτική αποσταταθεροποίησης στα Βαλκάνια κάπως ανεξέλεγκτη. Η κατάσταση στα Σκόπια, που πιθανότατα βαίνουν και αυτά σε έναν δρόμο που θα τα οδηγήσει στη διαίρεση, είναι σαφώς αντίθετη με τα Γερμανικά συμφέροντα.Το Μουσουλμανικό τόξο που τείνει να διαχυθεί στην ευρύτερη περιοχή, δεν θα έχει έναν εύκολο δρόμο, αφού κράτη όπως για παράδειγμα η Αλβανία, είναι (σε επίπεδο λαού) καθαρά εχθρικοί προς τους Τούρκους, ενώ υπάρχουν πολύ περισσότερα πράγματα που τους ενώνουν με τους Έλληνες. Άρα η Ελλάδα μπορεί μέσα από την αποφασιστικότητα που θα πρέπει οπωσδήποτε πια να δείξει στην υπογραφή που μπήκε, να αποτελέσει τον πόλο σταθερότητας για όλη την περιοχή.