Ανάδρομος Ερμής: Το Σύμπαν μας ρίχνει γέφυρες επικοινωνίας....

Το κείμενο αυτό είναι της Σμάρως Σωτηράκη και αξίζει να το διαβάσετε, γιατί προσεγγίζει το θέμα του ανάδρομου Ερμή από μια πολύ ενδιαφέρουσα και διαφορετική οπτική γωνία.

Ο Ερμής είναι ο πλανήτης που αντιπροσωπεύει τη σκέψη, τη νόηση, την επικοινωνία, το λόγο, τη γραφή, τις ανθρώπινες επαφές. Κάθε μας πράξη, κάθε μας σχέση, οτιδήποτε κάνουμε στην καθημερινότητά μας, εμπεριέχει -εκτός των άλλων- και τις ιδιότητες του Ερμή. Αυτός ο πλανήτης, όπως και όλοι εκτός του Ήλιου και της Σελήνης, κάποιες περιόδους κινείται σε φαινομενική ανάδρομη πορεία. Συγκεκριμένα ο Ερμής βρίσκεται σε φαινομενική ανάδρομη πορεία 2 - 3 φορές το χρόνο.

Πολλά ακούγονται για τον ανάδρομο Ερμή και τα περισσότερα μοιάζουν σαν ένα θρίλερ που πρέπει να το υποστούμε για ένα διάστημα. Επικρατεί η λανθασμένη άποψη ότι ο ανάδρομος Ερμής είναι η Κοσμική Αρχή που θέλει να μας αναστατώσει, να μας βάλει σε εντάσεις και καβγάδες, να παρεμποδίσει τις προσπάθειές μας να προωθήσουμε τις υποθέσεις μας. Ωστόσο, αυτή η θεώρηση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Σκεφτείτε την καθημερινότητά σας: πιεστικά ωράρια, μεγάλη προσπάθεια για να προωθήσετε τις υποθέσεις σας, αγωνία για να πραγματώσετε κάποια όνειρά σας, επαγγελματικά ραντεβού, συμφωνίες, διακανονισμοί, σκέψεις, νοητική προσπάθεια.... Κι όταν μπλοκάρει ο νους κάποια συζήτηση με ένα φιλαράκι για να πάρει και πάλι μπροστά. Το μυαλό είναι στραμμένο στα πρακτικά θέματα και χάνεται μέσα σε αυτά, στις σκέψεις για την επιβίωση, τις υποχρεώσεις, τα πρέπει που επιβάλλει η ζωή.
Φανταστείτε ότι ξαφνικά μια ακαθόριστη δύναμη σταματάει αυτόν το φρενήρη ρυθμό. Αλλάζει το σκηνικό και βρίσκεστε σε έναν άλλο, συναρπαστικό κόσμο! Έναν κόσμο στον οποίο είστε εσείς και μόνο εσείς οι πρωταγωνιστές, εσείς ρυθμίζετε τα πάντα, εσείς τα μεταλλάσσετε, εσείς τα ωραιοποιείτε, εσείς τα απομυθοποιείτε.
Αυτός είναι ο κόσμος των αρχετύπων που υπάρχουν καλά κρυμμένα μέσα μας. Μια γνώση εγγενής που μας επιτρέπει να αποκαλύπτουμε τις αλήθειες που μας αφορούν και μέσω αυτών μπορούμε να διευρύνουμε τη συνειδητότητά μας. Αυτός είναι ο κόσμος που μας ανοίγεται κάθε φορά που ο Ερμής είναι ανάδρομος....
Οι περίοδοι των ανάδρομων πλανητών είναι καρμικές.

Για τη συνέχεια του άρθρου πατήστε εδώ

Άση Μπήλιου - Γιώργος Πανόπουλος Αστρολογικός Οδηγός Σχέσεων

                                             

Η «συμβατότητα» που προέρχεται από το «συμβαίνω» δηλαδή εξελίσσομαι είναι στην πραγματικότητα δάνειο από το αγγλικό compatibility που έχει στενή σχέση με το compassion που σημαίνει συμπάθεια. 

Άρα όταν μιλάμε για συμβατότητα μιλάμε για δύο ανθρώπους που εξελίσσονται σε αρμονία, που κατανοούν ο ένας τον άλλο, που επικοινωνούν ειλικρινά δημιουργώντας μεταξύ τους ένα ουσιαστικό δεσμό. 

Φυσικά δεν υπάρχει τέλεια σχέση- ευτυχώς. 

Αυτό που υπάρχει είναι η προσπάθεια να καταλάβουμε τον εαυτό μας, τις ουσιαστικές ανάγκες και επιθυμίες μας, να αποδεχτούμε τη σκιά και τις αδυναμίες μας και να αντιμετωπίζουμε τον Άλλο ως κάποιον που έχει επίσης θέλω, επιθυμίες και φόβους. 

Η ουσία είναι στο μοιράζομαι και την κατανόηση. 

Και να θυμόμαστε πάντα ότι «χρειάζονται δύο για να χορέψουν» στο αέναο ταγκό των σχέσεων...

Σε αυτόν τον οδηγό θα διαβάσετε:

Τι φέρνει κοντά δύο ανθρώπους. 

Τι θέλουμε από τις σχέσεις, τι επιθυμούμε από ένα σύντροφο. 

Πώς επιδράμε εμείς στους άλλους και οι άλλοι σε μας.

Τα πάνω και τα κάτω των σχέσεων, τα ναι και τα όχι τους. 

Οι εκρήξεις μέσα στις σχέσεις. 

Ή η πρόσκαιρη αντιπάθεια που μετατρέπεται σε έρωτα και αγάπη.

Προβλέψεις για το καλοκαίρι.

Ο "αστρολογικός οδηγός σχέσεων" κυκλοφορεί στα περίπτερα. Φροντίστε να τον αποκτήσετε άμεσα πριν εξαντληθούν τα αποθέματά του. 

Η Ιστορία του μαγιό με αστρολογικό δείκτη προστασίας

Από τις αρχαίες Ελληνικές και Ρωμαϊκές τοιχογραφίες, μέχρι τις σύγχρονες πλαζ, όπου κατά τα Αμερικάνικα πρότυπα το κολύμπι έχει μετατραπεί σε οργανωμένη διασκέδαση με τους δικούς της κώδικες συμπεριφοράς και κανόνες, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Η… λουτρική περιβολή βεβαίως έχει τον πρώτο λόγο στη μαζική αυτή κοινωνική εκδήλωση. Έχει αλλάξει όμως κάτι επί της ουσίας ή ανακυκλώνονται οι ίδιες σχεδιαστικές ιδέες ανάλογα με την ηθικολογία της κάθε εποχής? Τελικά αυτό που αλλάζει σίγουρα, είναι τα υλικά κατασκευής. Είτε πρόκειται για τα βαρίδια που έβαζαν οι γυναίκες για να μην επιπλέουν τα φορέματα που χρησιμοποιούσαν αντί για μαγιό, είτε πρόκειται για το fatskin, το νέο υλικό που βασισμένο στο πρότυπο του δέρματος του καρχαρία, ήρθε για να φέρει την επανάσταση στις πισίνες και να ισοπεδώσει τα παγκόσμια ρεκόρ. Μαγιό προσανατολισμένα στην ηλιοθεραπεία και την ομορφιά αλλά και μαγιό προσανατολισμένα στην λειτουργικότητά τους στο νερό. Η ουσιαστική όμως διαφορά με το παρελθόν, είναι ότι σήμερα υπάρχουν τα πάντα και φοριούνται τα πάντα!

1940:  Από το 1909 που συλλαμβάνεται η Annette Kellerman επειδή φορούσε ολόσωμο μαγιό έχουν περάσει περίπου τρεις ολόκληρες δεκαετίες. Άλλωστε από την επόμενη κιόλας σαιζόν της σύλληψης πολλά νέα σχέδια  κάνουν την εμφάνισή τους και η αντίστροφη μέτρηση προς τη σταδιακή μείωση του εμβαδού των υφασμάτων έχει  αρχίσει.
Η Coco Channel σχεδιάζει αθλητικά γυναικεία μαγιό από τη δεκαετία 1930 και ήδη μέχρι το 1940 η εμφάνιση κοριτσιών με ολόσωμα μαγιό, που δε διαφέρουν σημαντικά από τα σύγχρονα, έχει καθιερωθεί στη διαφήμιση. 

1945:  Ώσπου στις 5 Ιουλίου του 1945 έρχεται ο Γάλλος μηχανικός Λουί Ρεάρ και σε υπαίθρια επίδειξη μόδας στο Παρίσι, εμφανίζει για πρώτη φορά το μπικίνι. Η σύνοδος της Σελήνης με τον Ποσειδώνα στο Ζυγό δίνει χάρη στη γυναικεία μόδα και δυναμιτίζει την αντρική φαντασία, ενώ το εξάγωνο της Αφροδίτης από τον Λέοντα, με τον Ουρανό, ανατρέπει τα δεδομένα στη θηλυκή κομψότητα  και δίνει νέες δυνατότητες στη γυναικεία αυτοπροβολή.

1950: Ωστόσο το μέλλον είναι ακόμη αβέβαιο για τα δύο κομμάτια ύφασμα. Το 1951 απαγορεύεται στις κοπέλες που συμμετέχουν στο διαγωνισμό ομορφιάς «Μις Υφήλιος» να φορέσουν μπικίνι , ενώ οι άτυχες γυναίκες κάποιων χωρών όπως η Ηνωμένες Πολιτείες και η Ισπανία έμελλε να περιμένουν για πολλά χρόνια ακόμη. Άλλωστε και ο σχεδιαστής του δυσκολεύτηκε να βρει μοντέλο για να το φορέσει. Αν δε βρισκόταν μια χορεύτρια του Παρισινού καζίνο, η Μισελίν Μπερναρντινί, τότε θα είχαμε έντεκα ακόμη ολόσωμα(!) πέτρινα χρόνια αναμονής, ως το 1956.

1955: Γιατί τότε «ο Θεός έπλασε τη γυναίκα». Αλλά από προνοητικότητα, πιο πριν είχε πλάσει τη Μπριζίτ Μπαρντό. Ο ΄Ηλιος και η Σελήνη της, σε σύνοδο και τρίγωνο αντίστοιχα με τη Σελήνη του μπικίνι, αλλά και ο Άρης της πάνω στην Αφροδίτη του μπικίνι, ένωσαν τα δύο σύμβολα του σεξ σε ένα αδιάσπαστο για τη μνήμη των θεατών σύνολο και τους άνοιξαν το δρόμο προς την πολυπόθητη κοινωνική καταξίωση, του ενός μέσω του άλλου. 

1960:  Έτσι το 1962, η Ούρσουλα Άντρες αναδύεται φορώντας λευκό μπικίνι, μέσα από τα κύματα της Καραϊβικής, ως συμπρωταγωνίστρια του Τζέημς Μποντ, θυμίζοντας έντονα το Birth of Venus του Botticcelli. Μόνο που εδώ η Αφροδίτη ήταν ηλιοψημένη και κρατούσε μαχαίρι. Τρία πράγματα πρέπει να γνωρίζει κανείς: πως ο Άρης από τον Κριό της Ούρσουλα Άντρες, έκανε τέλειο τρίγωνο με την Αφροδίτη του μπικίνι, πως ο Botticcelli αγνοούσε το σολάριουμ και πως το παρατσούκλι του Dr. No δεν ήταν Στέλλα.

1965:  Λίγο αργότερα, το 1966, έρχεται άλλος ένας μεγάλος σταθμός στην ιστορική πορεία του μπικίνι. Η Ράκελ Γουέλς, φορώντας γούνινο μαγιό στο φιλμ «1000000 χρόνια π.Χ.», θα  αρθρώσει τη μοναδική της ατάκα, «εγώ Λουάνα, εσύ Τόμακ», και πολλοί θα αναρωτηθούν πώς καταφέρνει να περπατάει και να μιλάει ταυτόχρονα. 
Την ίδια περίπου εποχή το φεμινιστικό κίνημα είναι σε έξαρση, που κορυφώνεται δύο χρόνια αργότερα, όταν οι φεμινίστριες διαδηλώνουν ενάντια στους διαγωνισμούς ομορφιάς, καίγοντας δημόσια τα σουτιέν τους και δημιουργώντας το ιστορικό και επιστημονικό ερώτημα: τι είναι πιο εύφλεκτο? Τα σουτιέν ή οι φλάντζες στον εγκέφαλο της Λουάνα?

1970: Και σιγά σιγά έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, ώστε τα μαγιό να αρχίσουν να μικραίνουν ακόμη περισσότερο. Τη δεκαετία αυτή, αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα τάνγκα, αλλά και το τόπλες, παρόλο που το δεύτερο ήδη έχει εφευρεθεί από το 1964, όταν ο σχεδιαστής Ρούντι  Γκενράιχ, μετά από την έμπνευσή του να φτιάξει το διαφανές σουτιέν, πουλάει και τρεις χιλιάδες μαγιό χωρίς το επάνω κομμάτι τους και κατακεραυνώνεται άμεσα από το Βατικανό. Ναι, το τόπλες άρεσε και για έναν επιπλέον λόγο: πλένεις λιγότερα, όταν γυρίζεις από την παραλία.

1975:  Οι Βραζιλιάνοι έχουν κι εδώ τη δική τους σχολή. Πέρα από τις ποδοσφαιρικές τους επιδόσεις, επιδίδονται και στο λανσάρισμα του τάνγκα που εξαπλώνεται ταχύτατα, αλλά εξακολουθεί να είναι σήμα κατατεθέν της συγκεκριμένης χώρας και κουλτούρας. Η Ελλάδα ενώ ακολούθησε γρήγορα το μπικίνι με πρωτοπόρες τη Ζωή Λάσκαρη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Μάρθα Καραγιάννη, έμεινε πίσω στις εξελίξεις περνώντας μια συντηρητική περίοδο. Στην παραλία των Κυθήρων δέσποζε μεγαλόπρεπα η εξής πινακίδα: Απαγορεύεται η κολύμβηση, χωρίς λουτρική περιβολή!

1980:  Σε αυτή τη δεκαετία έχουμε το μεταβατικό στάδιο του μαγιό. Όλοι οι προηγούμενοι διαχωρισμοί που ξεφύτρωναν δειλά – δειλά, παρατάσσονται όλοι μαζί, διαλέγοντας σύμφωνα με τις ανάγκες του κάθε σώματος. Οι παραλίες γεμίζουν με κάθε είδους μαγιό, όπως ολόσωμα, μπικίνι, τάνγκα και διαφοροποιήσεις αυτών .Το ίδιο συμβαίνει και στα αντρικά μαγιό, όπου διαρκώς εμφανίζονται σχέδια με βάση το γνωστό υλικό. Υπάρχει μια ικανοποίηση σε αυτή τη δεκαετία,, αφού όλοι μπορούν να κρύψουν ότι τους ενοχλεί, αλλά και όλοι μπορούν να προβάλλουν, ότι τους κολακεύει, χωρίς να υπάρχει η αίσθηση του ντεμοντέ. 

1985:  Κι ενώ τα γυναικεία μαγιό μικραίνουν, τα αντρικά μεγαλώνουν (ίσως επειδή ακριβώς μικραίνουν τα γυναικεία). Οι βερμούδες μακραίνουν, ενώ τα σορτσάκια αποκτούν τόσο μεγάλη ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων, που παραγκωνίζουν πρακτικά από τις παραλίες τα στενά αγωνιστικά μαγιό των προηγούμενων δεκαετιών. Κάποιοι επεξεργάζονται πυρετωδώς ιδέες, ώστε αργότερα να τις πραγματοποιήσουν. Θέλει κόπο η αφαίρεση... 

1990:  Και να που σε μια εποχή που ότι έχει να κάνει με το μαγιό γίνεται ολοένα και μικρότερο, έρχεται μια ναυαγοσώστρια, για να αποδείξει πως ένα ολόσωμο κόκκινο μαγιό, μπορεί να φτάσει την τηλεθέαση στα ύψη. Η εποχή των πλαστικών επεμβάσεων στο γυναικείο μπούστο, κατακλύζει την Αμερική και ως το τέλος της δεκαετίας, αριθμεί χιλιάδες φανατικές και στην Ευρώπη. Η Pamela  Anderson κάνει την αρχή μαζί με την κινηματογραφική Αμερικάνικη βιομηχανία που ακολουθεί και παρατηρείται το φαινόμενο το επάνω μέρος του μαγιό, να είναι δύο νούμερα μικρότερο από το κάτω.  

1995:  Νέες λέξεις και έννοιες κάνουν την εμφάνισή τους στο χώρο της παραθαλάσσιας μόδας. Λέξεις όπως microkini, tankini και μπουρκίνι χρειάζονται λίγο χρόνο για την σε βάθος εμπέδωση του νοήματός τους. Συνοδευόμενες από παράξενα υλικά κατασκευής απευθύνονται σε τολμηρές ιδιοσυγκρασίες, άκρατης αυτοπεποίθησης. Τα αποτριχωτικά μηχανήματα στα ινστιτούτα παίρνουν φωτιά, αναδεικνύοντας τα μέρη που αποκαλύπτουν τα μικροσκοπικά μαγιό. Μια χρυσή εποχή για το laser αρχίζει…

2000:  Επίσης μια βόλτα σήμερα στην Καραϊβική παρέα με την Ούρσουλα, θα σας πείσει πως η ομορφιά έρχεται και παρέρχεται, ενώ η παραλία παραμένει άθικτη στο πέρασμα του χρόνου. Κάπως έτσι σκέφτηκαν και οι συντελεστές της τελευταίας ταινίας του Τζαίημς Μποντ και έφτιαξαν την Χάλι Μπέρι ολόιδια με την Ούρσουλα Άντρες. Ο Ήλιος της πρώτης στο Λιοντάρι σε τρίγωνο με τον Άρη της δεύτερης, αλλά και το στέλιουμ της Χάλι Μπέρι στον Καρκίνο σε τρίγωνο με τον Ήλιο της Ούρσουλα Άντρες, είναι μερικά σημεία μόνο, από την πολύ ενδιαφέρουσα συναστρία τους.

2008: Όμως η μόδα δεν είναι μόνο για την  παραλία. Είναι και για τις αγωνιστικές πισίνες, όπου εκτός από ντιζάιν θέλουμε κι επιδόσεις. Ολόκληρο κλιμάκιο της ΝΑΣΑ επιστρατεύτηκε και το αποτέλεσμα ήταν δεκατρία παγκόσμια ρεκόρ σε τριάντα εννέα ημέρες! Όλα έγιναν με το νέο, διαστημικής τεχνολογίας μαγιό της Speedo, που εμποδίζει τη βραδύτητα του νερού κατά 5% και με τον ειδικό κορσέ που έχει, κρατά το σώμα του κολυμβητή στη σωστή θέση, ακόμη κι αν αυτός είναι κουρασμένος. Το ταχύτερο μαγιό στον κόσμο! 

Τι Παρίσι και πράσινα άλογα? Και το μπικίνι οι αρχαίοι Έλληνες το ανακάλυψαν, θα υποστήριζε με κάποια στοιχεία σαν κι αυτό το αδιάσειστο ντοκουμέντο, ο Δημοσθένης Λιακόπουλος.

Θανάσης Ματσώτας για το περιοδικό "Αστρόπολις"

Ένα καπέλο για κάθε ζώδιο

Κριός: Φοράει καπέλο Βίκινγκ γιατί έχει πρόβλεψη θέσης για τα κέρατα. 

Ταύρος: Σομπρέρο για να κρύβει το κόκκινο πανί. 

Δίδυμοι: Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω. 

Καρκίνος: Φοράει «παναμά», γιατί το προτιμούσε ο Σκοτ Φιτζέραλντ για τον πρωταγωνιστή του στο "τρυφερή είναι η νύχτα" 

Λέων: Ημίψηλο για να ταιριάζει με το πούρο. 

Παρθένος: Το χειμώνα βάζει το καπέλο για να προφυλαχτεί από το κρύο και την ιγμορίτιδα και το καλοκαίρι γιατί το αντηλιακό με δείκτη προστασίας 200, ποτέ δεν είναι αρκετό. 

Ζυγός: Γιατί πάντα έψαχνε ένα μοδάτο στέμμα για να καλύψει το ψώνιο του. 

Σκορπιός: κάπου πρέπει να κρύψει το περίστροφο. Είδες τι έπαθε ο "Αλ Καπόνε" όταν μπλόκαρε η κοντόκανη…. 

Τοξότης: Κράνος για την απροσεξία. Το άλλο του μπέιζμπωλ το ‘χει στην κωλότσεπη. 

Αιγόκερως: Ταλαντεύεται ανάμεσα στην τιάρα του πάπα και το πηλίκιο του στρατηγού. Συνήθως καταλήγει στο δεύτερο. 

Υδροχόος: Το καπέλο του Κύρου Γρανάζη για να το πετάει ψηλά κάθε φορά που του ’ρχεται η έμπνευση. 

Ιχθύες: Προτιμά το φέσι για να το δίνει δώρο με τις ακάλυπτες επιταγές.


Θανάσης Ματσώτας (Για το περιοδικό Αστρόπολις) 

Μηχανισμός των Αντικυθήρων ή σκόνη της συμπάθειας;

Προσδιορισμός του Γεωγραφικού Μήκους…

…Με τον μηχανισμό των Αντικυθήρων?

Αν και κάποιοι υποστηρίζουν πως οι Κινέζοι ήταν αυτοί που κατόρθωσαν πρώτοι να μετρήσουν το Γεωγραφικό Μήκος, σύγχρονες έρευνες έρχονται να μας δείξουν πως και ο περίφημος μηχανισμός των Αντικυθήρων είχε τον ίδιο βασικό στόχο (ανάμεσα σε άλλους).
Τα γρανάζια του μηχανισμού, έδιναν τη δυνατότητα να κάνει διάφορες αστρονομικές μετρήσεις και να προσδιορίζει τη θέση του Ήλιου, της Σελήνης και των 5 - ορατών δια γυμνού οφθαλμού- πλανητών.
Με τον προσδιορισμό της θέσης των πλανητών και κυρίως της Σελήνης, οι ναυτικοί της εποχής ήταν σε θέση να ξέρουν ανά πάσα στιγμή, το γεωγραφικό μήκος του σημείου που βρίσκονταν.
Η μέτρηση της διαφοράς θέσης της Σελήνης ανάμεσα στον τόπο που βρίσκονταν ένα πλοίο , σε σχέση με τη θέση της από τον τόπο αναφοράς (που προέκυπτε από τον υπολογισμό του μηχανισμού), έδειχνε πόσο γεωγραφικό μήκος είχε διανύσει ένα καράβι από το ξεκίνημά του, αλλά και την κατεύθυνση που θα έπρεπε ν’ ακολουθήσει για να φτάσει στον τελικό του προορισμό.

Ή…. με τη σκόνη της συμπάθειας?

Στην πράξη όμως καμιά μέθοδος από τις πολλές που δοκιμάστηκαν κατά καιρούς δεν ήταν ακριβής και αξιόπιστη για διάφορους λόγους.
Η δυνατότητα όμως του προσδιορισμού του Γεωγραφικού Μήκους, θα έδινε τεράστιο στρατηγικό πλεονέκτημα στη χώρα, που θα είχε στην κατοχή της τον τρόπο να το πετύχει. Έναν πρωτότυπο τέτοιο τρόπο περιγράφει ο Ουμπέρτο Έκο στο διήγημά του «Το νησί της προηγούμενης ημέρας» (εκδόσεις «Γνώση») και βασίζεται στο Μεσαιωνικό θρύλο της σκόνης της συμπάθειας. 

Η θεωρία της βασίζεται στο αξίωμα ότι το όμοιο αλληλεπιδρά με το όμοιο. 
Πρακτικά υποτίθεται πως έδινε τη δυνατότητα θεραπείας τραυματισμών ακόμη και εξ’ αποστάσεως. 
Έτσι παίρνοντας ένα ματωμένο πανί από μια πληγή και εμποτίζοντάς το στη σκόνη πετυχαίνουμε τη θεραπεία όταν το ακουμπήσουμε όχι στην πληγή, αλλά στο όπλο του τραυματισμού. Αν όμως όπλο και πανί τα πλησιάσουμε για παράδειγμα στη φωτιά, τότε έχουμε τελείως αντίθετα αποτελέσματα και ο τραυματίας υποφέρει. Πολλές οι αναφορές για τη μαγική αυτή σκόνη, που το μυστικό της ήταν περιζήτητο στους Αλχημιστές και η ύπαρξή της αναφέρεται και από τον Παράκελσο.
Τι σχέση έχουν όμως αυτά με το Γεωγραφικό Μήκος?

Στο διήγημα ένα καράβι σαλπάρει μυστικά το καλοκαίρι του 1643 και κατευθύνεται προς τον αντίθετο παράλληλο στο άλλο άκρο του ημισφαιρίου. 
Μέσα στο φορτίο του μεταφέρει με άκρα μυστικότητα έναν τραυματισμένο σκύλο. 
Εκμεταλλευόμενοι το μυστικό της σκόνης βασανίζουν το σκύλο μέσω του όπλου του τραυματισμού, που βρίσκεται όμως στην Ευρώπη. 
Αυτό γίνεται σε προκαθορισμένες ώρες και για καθορισμένη χρονική διάρκεια. Έτσι, γνωρίζοντας ότι ο σκύλος θα βασανιστεί στις 4π.μ. για παράδειγμα, ώρα Αγγλίας, και γνωρίζοντας και την ώρα του τόπου που βρίσκονται ανά πάσα στιγμή, προσδιορίζουν και τον μεσημβρινό στον οποίο βρίσκονται. 
Το πλοίο όμως προσκρούει σε ύφαλο ακριβώς στους αντίποδες κι έτσι οι ναυαγοί βρίσκονται ανάμεσα στην ημέρα που γνωρίζουν, και την προηγούμενη. 
Ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον! Και εκεί ξετυλίγεται το πανέξυπνο αυτό διήγημα, που είναι γεμάτο πλούσια λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία, αστρονομικές παρατηρήσεις, πληροφορίες για τη ναυτική τέχνη της εποχής και έχει και την υπογραφή του μαέστρου Ουμπέρτο Έκο. 

Θανάσης Ματσώτας για το περιοδικό "Αστρόπολις"

Δεύτερος δορυφόρος της Γης

Η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Κολοράντο προσομοιώνοντας τον τρόπο σχηματισμού της Σελήνης σε υπολογιστή, έφτασε στο συμπέρασμα πως υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να υπήρχε και δεύτερος δορυφόρος της Γης, εκτός της Σελήνης.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, κάποιος πλανήτης 3 φορές μεγαλύτερος από τον Άρη, συγκρούστηκε με τη Γη πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα συντρίμμια της σύγκρουσης σταδιακά ψύχθηκαν, σχηματίζοντας βράχους.
Ο Ρόμπιν Κάνουπ, μέλος της ομάδας, υποστηρίζει πως περίπου 1000-2700 από τους βράχους αυτούς, σχημάτισαν τη Σελήνη εντός ενός μόνο έτους.
Περίπου 33% των πειραμάτων έδειξαν και τη δημιουργία του δεύτερου δορυφόρου, ο οποίος τελικά καταστράφηκε μετά από αρκετά χρόνια περιστροφών γύρω από τη Γη.
Υπάρχουν επίσης πολλοί αστεροειδείς και νέφη αστεροειδών, που περιστρέφονται γύρω από τη Γη σε διάφορες τροχιές, όπως ο 2003 ΥΝ 107, 0 2002 ΑΑ 29 και άλλοι.
Αξιοσημείωτες περιπτώσεις είναι αυτές του  3753 Cruithne όπως επίσης και του αστεροειδούς Toro 1685.
Στην 1η περίπτωση έχουμε μια τροχιά γύρω από τον Ήλιο που όμως ταυτόχρονα παραμένει κοντά στη Γη σχηματίζοντας μια 2η τροχιά γύρω της σε σχήμα πετάλου.

Ο Toro έχει επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί διατηρεί μια αξιοσημείωτη σχέση με τη Γη και την Αφροδίτη. Η σχέση αυτή είναι 5: 8 για τη Γη και 5: 13 για την Αφροδίτη. Δηλαδή 5 περιφορές του γύρω από τον Ήλιο αντιστοιχούν σε 8 περιφορές της Γης και 13 της Αφροδίτης γύρω από τον Ήλιο. Όμως 13:8=1,625 είναι ο λόγος της χρυσής τομής!
Η χρυσή τομή εμφανίζεται στις αναλογίες του συμβόλου της πεντάλφας αλλά και στη σχέση Γης- Αφροδίτης, αφού 8 περιστροφές της Γης γύρω από τον Ήλιο αντιστοιχούν σε 13 περιστροφές της Αφροδίτης.
Επίσης η Αφροδίτη (σύμβολο της αρμονίας) κινείται με εκπληκτική ακρίβεια και ο 8ετής συνοδικός της κύκλος σχηματίζει μια τέλεια πεντάλφα!
Βέβαια πολλοί υποστηρίζουν πως αυτοί είναι εξαρτημένοι από το βαρυτικό πεδίο του Ήλιου και όχι της Γης.
Ωστόσο εμένα μου έρχονται στο μυαλό οι απόψεις του Έλληνα Γεωργίου Γκουρτζίεφ, που στο έργο του «Ιστορίες του Βεελζεβούλ στον εγγονό του», (ένα έργο που γράφτηκε πριν το 1950), μιλά ακριβώς γι αυτή τη σύγκρουση.
Γράφει πως οι άνθρωποι στο πέρασμα του χρόνου, ξέχασαν την ύπαρξη του δεύτερου δορυφόρου, εξαιτίας του ότι αυτός είναι απρόσιτος στην όρασή τους. Επίσης αναφέρει, πως επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη Γη και την ανθρωπότητα.
Ονομάζει δε το ουράνιο αυτό σώμα, Ανούλιο.
Κάτι αντίστοιχο συναντάμε και στην Ορφική παράδοση, όπου έχουμε έναν ημερήσιο και έναν νυκτερινό δορυφόρο της Γης. Ο πρώτος είναι άγνωστος, γιατί δεν υπόκειται στο νόμο της ανακλάσεως του Ηλιακού φωτός.
Μάλιστα στη διδασκαλία του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού, γίνεται επίσης λόγος για την παράδοση αυτή και ορίζεται ότι ο χρόνος περιφοράς του γύρω από τη Γη, είναι 13,75 ημέρες.
Σημειώνω πως ο ιδρυτής του Τάγματος αυτού, Δημήτρης Σεμελάς, είχε δώσει (πολύ πριν το 1900 που έγινε η ανακάλυψή του από τους αστρονόμους), με μεγάλη ακρίβεια την τροχιά του Πλούτωνα, που τότε ονόμαζε Δώρα.
Για άλλη μία φορά, με τη θύμηση των αρχαίων παραδόσεων, ανοίγεται πεδίο έρευνας, στη σύγχρονη επιστήμη και στη σύγχρονη αστρολογία.

Θανάσης Ματσώτας